De huidige voorzitter van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker, draait al heel lang mee in het Europees circuit. In een vorig leven was hij voorzitter van de Eurogroep, minister van Financiën en minister-president van Luxemburg. Tegelijkertijd.
Juncker is losjes in de omgang: zo staat hij bekend om zijn natte zoenen voor iedereen die hij begroet en maakte hij furore door in een persconferentie met de Chinese minister-president trots te vertellen dat ze samen verantwoordelijk waren voor bijna twee miljard mensen. Een minder leuke kant van deze joviale veteraan is dat hij in zijn vorige functies belastingontwijking faciliteerde via Luxemburg, dat leidde tot het schandaal naar aanleiding van de Luxleaks.
Typisch aan zijn Commissie is dat hij de eurocommissarissen lijkt te koppelen aan de hete hangijzers in het land van herkomst: zo moet Frans Timmermans maar laten zien waar we minder Europa nodig hebben, is de Franse Pierre Moscovici de commissaris die de Fransen moet uitleggen dat het afgelopen is met het ontlopen van de begrotingsregels, en moet de Ier Phil Hogan de boeren uitleggen dat het met minder subsidie kan.